Hits: 0
De reis naar Dirkshorn werd met minder enthousiasme ingezet alsdat wij vorige week uit Zandvoort terugkwamen.
Wij hadden de NGF reglementen er nog eens op nageslagen en daaruit bleek dat bij een gelijk aantal wedstrijdpunten, eerst nog het aantal matchpunten vergeleken diende te worden alvorens het onderling resultaat de plaats op de ranglijst zou bepalen.
Wij stonden qua matchpunten er negen achter op Dirkshorn, hetgeen betekende dat wij minstens gelijk dienden te spelen om ons te handhaven. Op zich een zware opgave aangezien het resultaat van onze tegenstander de laatste twee wedstrijden liet zien, dat zij een prima balletje kunnen slaan.
Vol goede moed begonnen we aan de ochtendsessie en dat resulteerde helaas in een 2-4 achterstand, waardoor de druk op de singles in de middag nog iets groter werd. Niet getreurd, want wij hebben wel eens eerder een dergelijke achterstand goed gemaakt (niet dit jaar, maar in het verleden), de uitslag zou pas na de zes partijen definitief zijn.
Ik speelde in de eerste single en toen ik op de achttiende hole speelde zag ik reeds twee teamgenoten zich naar het restaurant begeven en onderweg maakten zij kenbaar, dat zij hun klusje hadden geklaard, zelf stond in 1up, maar wist dat helaas niet over de eindstreep te trekken. Bij aankomst in het restaurant zag ik nog twee teamgenoten reeds van een drankje genieten, maar zij hadden geen punten meegebracht. Het hing dus van de laatste partij af, winst zou handhaving betekenen en elk ander resutaat had degradatie tot gevolg.
Spijtig genoeg werd die laatste partij gedeeld, wij komen dus één matchpunt tekort, waardoor wij ondanks een gezellige competitie, volgend jaar in een klasse lager gaan proberen het verloren gegane terrein te herwinnen. Dit laatste bericht eindigt dus een beetje in treurnis, maar met goede hoop op de toekomst.
Wilfred v.K.
8 mei 2022
