Hits: 11
“Ik ben een Schorpioen,” begon een flightgenoot vlak voor de wedstrijd: “Dan weet je het wel: die steken. Ik heb er eens een gevangen en in een bakje gezet. Op het laatst stak hij zichzelf dood. Dat doen die beesten.” Nu is die bewuste flightgenoot heel aardig. Maar je moet niet met astrologie bij een astronoom aankomen. Dat is water en vuur. Meestal antwoord ik dan – in juni geboren – dat ik een tweeëige eenling ben, met vier hersenkwarten. Desnoods scherm ik met de opmerking dat ik het met een MRI van mijn hersenen kan laten zien. Ai! Natuurlijk nèt die foto op mijn telefoon gewist.
Zo begon de strijd om de Kraanvogel Trofee. En of ik nu getriggerd was door die aardige discussie, of door het feit dat je statistisch gezien wel eens een zes moet gooien met dobbelen: het liep bij mij als een trein. Twee birdies, op D5 en E3, compenseerden twee strepen op D4 en E9. Van D4 snap ik niet waarom die hole een stroke index 14 heeft gekregen. Voor mij – en van horen zeggen voor velen – is dat de moeilijkste hole van de baan. Dat mag dus wel eens veranderd worden! Op E9 kwam ik moeiteloos in drie slagen bij een struik naast de green terecht. Gelukkig was de bal nog speelbaar. Maar de bal rolde net iets te ver over de green en belandde in die nare, diepe bunker daar, net onder de overhangende rand. Eén, twee, drie… Ik heb nog wel uit geputt voor acht. Maar met acht geen punten meer. Zo bleef ik op 45 stablefordpunten steken. Dat bleek goed voor een eerste plaats. En wat nog leuker was: ook de tweede plaats viel in onze flight, met 39 punten.
‘Grobbie’, de golfende robot annex wijnfleshouder, werd beschikbaar gesteld door Abeko N.V. dat – aldus de wedstrijdleiding – al voor het 25e jaar de Kraanvogel Trofee sponsorde. Hulde voor Jan en Cora, Alex en Sandra van dat bedrijf! Grobbie prijkt nu trots naast de birdies die Cora maakte en die ik met eerder geslagen birdies tijdens de zomeravondcompetitie veroverde.
Jacques, Marcel en Simon: het was erg leuk om met jullie te mogen spelen. Onderweg kon ik nog leuke foto’s maken van ballen die waren beland in onmogelijke posities. Die komen misschien nog wel op een website-in-wording Golfleed.nl. Nannie en Yvonne: bedankt voor jullie wedstrijdleiding. Zeer gewaardeerd!
Tot slot: oplettende golfertjes, waarvan enkelen mij op Facebook volgen, weten dat ik Donald Duck fanaat ben. Op mijn golftas zie je ook een Donald Duck headcover die ik van onze Martin cadeau gekregen heb. Dat brengt mij terug tot het begin van mijn wedstrijdverslag hier. Toen ik een jaar of vier, vijf oud was, stond in de Donald Duck een verhaal waarin Oom Donald zei: “De meeste mensen vinden mij een kwibus.” Met op de achtergrond Kwik, Kwek en Kwak die elk met een eigen tekstballonnetje reageerden: “Wat”, “u”, “zegt!” Sinds ik dat las, wilde ik ook een kwibus worden. Volgens mij is dat heel aardig gelukt.
Carl Koppeschaar
31 mei 2022
