Hits: 33
De strijd om de Uiver trofee – een dag vol verrassingen
Dit was een dag om nooit te vergeten, 7 juni 2025. Een dag vol verhalen. Waar te beginnen? Misschien moet ik wel beginnen met het weer. Want het was erbarmelijk. Dat was voorspeld en dat was denkelijk ook de reden dat er maar 16 deelnemers waren aan de Uiver trofee, toch een van de meest begeerde cups in het golf. Terwijl op de KLM Open het spel werd stilgelegd, trotseerden die 16 die-hards op Spaarnwoude regen en wind. En niet zomaar regen: hard, zacht, veel en dan opeens een zonnetje, gevolgd door weer regen. En niet zomaar wind: de wind leek uit alle richtingen tegelijk te komen, dan weer hard, dan weer zacht. De verschillen aan de streep waren dan ook groot.: de winnaar had 18 punten meer dan nummer 16.
“De moeilijkste afstand in golf is die tussen de oren”, zo luidt het adagium. Dat was dan ook de gemene deler op deze dag. Het weer. Maar er waren meer psychologische uitdagingen. Zo had de wedstrijdcommissie een raadsel voorgelegd aan de deelnemers. Een ‘neary’ op de 15e hole (D6). Een hole van pakweg 350 meter die, zelfs met wind mee (vandaag niet), ook voor de pro’s toch lastig te halen valt in eens – was het soms een ‘sneary’? Verwarring alom. Sommigen deden niets, anderen interpreteer het als een sneary. Hoe dan ook, een puzzel erbij. En trouwens: slechts een enkeling haalde de green vandaag in twee. De prijs voor de neary/sneary werd dan ook niet uitgereikt.
Ondertussen was er een flight, waar alle leden de cursus ‘positief feedback geven’ hadden gevolgd. Elke slag werd geprezen en elke speler werd aangemoedigd door de anderen. De stemming in deze groep was zo goed dat ze de hele top-3 opleverde. En de constante stroom van loftuitingen op elkaars slagen en putts, zorgde voor buitengewone prestaties. Jaap Gelens (3e) maakte een tap-in birdie op de 9e hole (E9), zijn laatste (de groep was begonnen op de 10e hole), na een approach van ruim 180 meter; Paul Snoek, uiteindelijk 2e, en Willem Jarigsma, de latere winnaar (zie foto), maakten beiden een ronde van 77 bruto (69 netto). En zo kwamen de laatste verrassingen van de dag: alle drie eindigden ze met 38 stableford punten, waardoor het op ‘countback’ aankwam. En zo kwam het tot de laatste verrassing van de dag. De countback (het ‘systeem’) gaat uit van de volgorde E-D en dus van de score op de D-holes. Zodat, hoewel onze top-3 op de E holes eindigde, niet Paul of Jaap als eerste eindigde, maar Willem. Een verrassende winnaar van een verrassende competitie.
